01 Haziran 2008

Çıktık açık alınla, on yılda…

  Bir insanın yaşamında on yıllık bir zaman bölümü, sözü bile edilemeyecek denli kısa bir süredir. Fakat aynı süre, bir derginin yaşam çizgisinin çok önemli bir parçasıdır. Üstelik bu parça, o çizginin ilk on yıllık bölümünü oluşturuyorsa, önemi birkaç kat daha artmaktadır. Bütün Dünya şu an, yaşamının bu kat kat önemli ilk on yıllık bölümünü “alnının akıyla” tamamlamış olmasının mutluluğunu duyumsuyor. Bütün Dünya’nın bu mutluluğunun nedeni, bir sorumluluğu kendileriyle ortaklaşa yerine getirdiği okurlarıdır. Bir konser ancak dinleyicisiyle, bir tiyatro ancak seyircisiyle olduğu gibi, bir dergi de ancak, okurlarıyla bütünleştiğinde bir varlık oluşturabiliyor, bir anlam kazanabiliyor. Bütün Dünya bugün varlığını da, anlamını da, kendisiyle bir bütün oluşturan okurlarına borçludur. Böylesi bir sorumluluk duygusunu paylaşmak bilincine sahip okurları olmasaydı Bütün Dünya, dinleyicisiz bir konser, seyircisiz bir tiyatro kimsesizliğinde kalırdı; varlığı da kısa sürede yokluğa dönüşebilirdi. Oysa okurları onu yalnızca var etmekle, ona yalnızca sahip çıkmakla yetinmediler, çalışanlarının görev sorumluluğuna, kendi okur görevi sorumluluğunu da kattılar ve… Kollarına girerek, ellerinden tutarak, arkasından iterek, önünden çekerek ona güvenlerini de gösterdiler, desteklerini de verdiler. Bütün Dünya’ya onuncu yılının başarı ipini göğüsleme mutluluğunu, işte bu güvenleriyle, bu destekleriyle, onun çok özel okurları tattırdılar. Bu büyük bir başarıdır ve bu büyük başarı, kendilerine özgü özellikleriyle, tüm Bütün Dünya okurlarınındır. Onları tüm içtenliğimizle alkışlayarak kutluyoruz ve güvenleri için de, destekleri için de tek tek tümüne, teşekkürlerimizi de iletmek istiyoruz. Umarız, teşekkür sözcüklerimizi de duyabiliyorsunuzdur, değerli okurlarımız, alkışlarımızın coşkulu seslerinde…