01 Eylül 2013
İnsan Olmak İçin Düşünmek Gerek
Dünyada her canlı varlığın, kendine özgü bir özeliği vardır.
Kuşu kuş yapan özelliği, uçabilmesidir. Balığın özelliği yüzebilmesi, maymunun özelliği yolda yürürcesine bir rahatlıkla daldan dala atlayabilmesi, panterin özelliği hızlı koşabilmesidir.
Söylemeye gerek yok, insanı insan yapan kendine özgü özelliği ise, düşünebilmesidir. İnsan, düşünebildiği denli insandır. Düşünmeyen ve yaşamını düşüncesi doğrultusunda düzenlemeyen insanın, uçmayan kuştan, yüzmeyen balıktan, daldan dala atlamayan maymundan, koşmayan panterden farkı yoktur.
İnsan, kendini tüm varlıklardan üstün kılan düşünce özelliğini, beynini kullanarak uygular. Beyin, bir üretim aracıdır; düşünce üretir.
Her üretim aracının olduğu denli, beynin de hammaddeye gereksinimi vardır. Beynin ana hammaddesi bilgidir; yan hammaddesi karşı görüştür.
Bu iki hammaddeyi insan, kendi yargı değerine göre saptadığı oranlarda birbiriyle bütünleştirir ve bir ürün oluşturur. İnsanı insan yapan düşünce özelliği, işte bu olgudur.
Kendinden başka hiçbir canlı varlıkta bulunmayan düşünce özelliğine sahip olabilmesi için insanın, öncelikle insan olabilmesi gerekmektedir. İnsanın insan olabilmesi için de, öncelikle, düşünce özelliğini kullanabilmesi gerekmektedir.
Düşünce özelliğini kullanmak, yalnızca düşünmek demek değildir. Düşündüğünü açıklamak, yaşamını düşündüğü doğrultuda yönlendirebilmek de “düşünen varlık insan”ın olmazsa olmaz yükümlülüğüdür.
Beynin ürettiği düşünceyi açıklamaktan korkan, yaşamını beyninin ürettiği düşünce doğrultusunda sürdüremeyen insan, yüzeysel bir bakışla ne denli insan görünümünde olursa olsun, yüzmeyen bir balıktan, uçmayan bir kuştan, yaşamı boyunca bir kez olsun bir daldan bir dala atlamayıp, ömrü boyunca bir ağacın gölgesinde pinekleyen hareketsiz maymundan farksızdır.
İnsan, ya beynini kullanacak ve yaşamını, insan kimliğine ve onuruna sahip çıkarak insanca yaşayacak…
Ya da beynini başka bir kişiye kullandırarak yaşamını, eli sopalı çobanının isteği doğrultusunda sürdürmeyi kabullenen bir koyunun mutluluğunu duyumsayacak, nefes alıp, verdiği ve yaşadığını sandığı sürece…
